Als missionaris groeide zijn faam in Noord Europa en hij werd zelfs als bemiddelaar in conflicten “de vredesengel” genoemd. Het waren echter barre en moeilijke tochten en drie van zijn metgezellen overleefde de winterkoude niet.

De getalenteerde Hugo van Fosses, die uit hetzelfde bisdom Kamerijk kwam en Norbertus eens had afgewezen, sloot zich in Vallenciennes bij hem aan. Hij zou één van de grootste leerlingen van Norbertus worden.

Tijdens deze reizen trok hij ook naar Antwerpen en Zeeland om de volgelingen van de ketterij van Tanchelm met de Kerk te verzoenen.