Antwerpen maakte zich op om Maria’s hoogdag en moederdag te vieren als op 14 augustus 1931 zoontje Emiel Lauwers werd geboren in het gezin van vader Emile Lauwers en moeder Anna Thys. Emiel groeide op met een oudere zus Maria en een jongere zus Annie.
Op Maria’s hoogfeest werd hij ten doop gehouden in de parochiekerk van Sint-Willibrordus. Hij was een echte sinjoor, geboren en getogen uit Antwerpse ouders binnen de muren van de oude stad. Als stadsjongen kwam hij uit een intens kerkbetrokken familie met missionarissen langs vaderskant, bij Scheut, en de Dominicanen en langs moederskant was confrater G. Van den Broeck, prior in Tongerlo. Zijn middelbare studies deed hij aan het Sint-Jan Berchmanscollege te Antwerpen en ontving er ook, midden de oorlogsjaren, het sacrament van het Vormsel op 20 juni 1943.
Met een warme aanbeveling van zijn pastoor G. Simons en van collegedirecteur Kan. E. Van Aelst kwam Emiel na zijn rethorica naar de norbertijnenabdij van Tongerlo en naar het Algemeen Noviciaat met novicenmeester F. Schillebeeckx. Van prelaat E. Stalmans (+ 1953) ontving hij op 15 september 1951 het norbertijns habijt en de kloosternaam Rubertus.
Het was in de handen van de nieuwgekozen abt Joost Boel dat frater Rubertus zijn professie aflegde op 15 september 1953. De kerkelijke studies volgde hij met de jonge fraters aan het scholasticaat in de abdij. Na zijn plechtige professie op 10 februari 1957 volgden in één heilige beweging de wijdingen: subdiakonaat op 17 februari en diakonaat op 16 maart in de kloosterkerk van de norbertinessen van Veerle. Eveneens wijdde monseigneur C. Vanuytven hem tot priester in de abdijkerk van Tongerlo op 11 augustus 1957.
In het najaar 1957 ging confrater Lauwers kerkelijk recht studeren aan de Universiteit van Leuven. Als licentiaat begon (1 sept. 1961) confrater Rubertus les te geven in zijn vakgebied aan de jonge norbertijnen in Tongerlo. Ondertussen werkte hij aan zijn doctoraal proefschrift :“De verhouding tussen de plaatselijke bisschop en sommige premonstratenzerabdijen ten tijde van Paus Gregorius IX (+1241)”. Op 26 juni 1962 promoveerde confrater Lauwers tot doctor in het kerkelijk recht aan de Leuvense Universiteit.
Prelaat Boel benoemde confrater Lauwers tot prior van het convent op 18 maart 1966 en opnieuw op 12 november 1978, en nog eens op 6 juli 1979, en nogmaals door prelaat H. J. Noyens, op 1 juli 1985. Op 1 juli 1991 werd hem eervol emeritaat verleend als prior met zilveren dienstjaren.
Bij zijn gouden professiejubileum in 2003 is het ook dankbaar verwoord als volgt:
“Cfr. Miel Lauwers,
u kennen wij allen het best als prior vanaf 1966 en dat 25 jaren lang… van een reuzegroot en supervitaal convent: met assistenties en biechthoren, misweken en recollecties, met zusterretraites en bezinningsdagen voor jeugd in vele retraitehuizen van het Vlaamse land… dat alles wist gij in overzicht te houden.
Van thuis uit hebt gij affiniteiten met financies, en die kundigheid hebt gij ook meegebracht naar de abdij. Ik zou niet graag de bladzijden overschrijven die u in uw leven reeds hebt volgecijferd, altijd weer om haalbaarheid en toekomst van de abdij met elkaar te verbinden.
Hoeveel keren hebt gij niet ‘ja’ geroepen bij de zoveelste klop aan uw deur: gij waart de prior ‘stand by’. Hoe dikwijls hebt gij niet naar de confraters geluisterd en hebt gij belangstelling getoond voor hun persoonlijk leven en hun werk. Vaak hoorde ik u zeggen tegen confraters: ‘dat ge bedankt zijt’. Als het crisis was in de drukkerij of in de boekhandel, naamt u dit met bekwaamheid ter harte en ter hand.
Prioren van 25 jaar, dat maken ze niet meer. Wij zijn dankbaar om uw werkzaam leven in dienst, niet van uzelf, dank voor uw eenvoudige levensstijl, gij hebt niet veel nodig. Geen prior meer zijn en gewoon confrater worden is een niet te onderschatten ervaring. Wij zijn u dankbaar voor alles wat u in stilte meedraagt in onze gemeenschap, ons gebed, het werk op het archief, de supersnelle verzending van de directoria wereldwijd… aan de afwas geeft u nog altijd blijk van managementskwaliteiten en wat u van anderen vroeg als prior, doet gij nu eenvoudig zelf: dat is groot, gij zijt goud waard. Cfr. Miel een gouden dank namens ons allemaal”.
Confrater Lauwers was een harde werker maar ook en vooral zeer toegewijd en nauwgezet. In het abdijarchief heeft hij, als vrijwilliger van 1991-2018, met kundigheid en zorg gewerkt aan de inventarisatie van vele archivalia van de voorbije decennia. In het koor was hij de trouwe bidder. En met het abdijleven was hij intens begaan. De jaren klommen en zijn mobiliteit verzwakte. Het kostte hem veel om op 2 maart 2018 naar Sint-Camillus in Antwerpen te gaan wonen bij andere confraters van Tongerlo.
In de recente tijd moest hij leven met vele beperkingen. Elke dag was het een beetje minder. Hij bleef een aandachtig man voor de medebewoners in Sint-Camillus en graag was hij van de partij voor het kaartspel. Confrater Miel was steeds vol belangstelling voor zijn abdij van Tongerlo en zolang hij kon wist hij vele confraters een gelukkige verjaardag of een zalig naamfeest te wensen met een attente maar korte telefoon.
Op maandag 17 juni 2024 ontving hij de ziekenzalving. Er volgden stille dagen. Hij mocht de vrede des Heren ingaan op 21 juni 2024 als de eerste zomerzon onderging. “Eens komt de Grote Zomer” is voor confrater R. E. Lauwers begonnen.
