);

Woensdag 26 juni 2024 – uitvaart Joost Sleeckx

Was het een voorteken? Op het toenmalige feest van de heiligen van onze Orde, het was 13 november 1927,  werd Jozef Sleeckx geboren in het gezin van Lodewijk Sleeckx en zijn echtgenote Virginia Kempenaers te Kessel bij Lier. Hij werd gedoopt in de Sint-Lambertuskerk op 14 november 1927, de huidige gedenkdag van de norbertijnse zalige abt Siardus. Samen met zijn oudere broer Frans en jongere zus Maria  groeide hij op in het landelijke Kessel. Het werk op de boerderij was al vroeg een leerschool, naast de lagere school die hij volgde in Kessel. Het H. Vormsel ontving Jos van monseigneur  Van Cauwenbergh in zijn parochiekerk op 30 juli 1940, bij het begin van de Tweede Wereld-oorlog.

Br. Joost als jonge knaap

Blakend van gezondheid en met de aanbeveling ‘beste kerel’ van zijn pastoor Louis Schelkens aan broedermeester Livinus Verheyen, begon Jos zijn postulaat onder prelaat Emiel Stalmans (+1953) op 14 december 1952, hij was toen 25 jaar.

Van de nieuwgekozen prelaat Boel (1953-1982) ontving hij op 13 juni 1953 het norbertijns habijt en zoals gebruikelijk bij een eerste inkleding door een nieuwe prelaat, de kloosternaam van de abt: Joost.

Op 17 juli 1955 legde hij zijn professie af in Tongerlo en op 2 september 1956 begon broeder Joost aan zijn lang en werkzaam leven in de grote Congomissie van Tongerlo in het bisdom Buta in de Uele. Opgegroeid op de boederij in Kessel bleef het niet bij de kennis van boeren en landbouw. Met een bijzondere aanleg voor bouw en constructie trad broeder Joost in het spoor van meerdere begaafde broeders-bouwers in de missie van Congo. Hij begon, zonder één woord te kennen van de plaatselijke bevolking, met 20 bouwlieden aan de meisjesschool van de zusters van Berlaar te Barisi. Op de missiepost van Zobia met 30 ha koffieplantage bouwde hij een koffiefabriek.

In zijn eerste periode maakte hij de onafhankelijkheidsperikelen mee en de uittocht uit Congo van de blanken in 1960. Tijdens zijn eerste verlof sprak hij zijn plechtige geloften uit in Tongerlo op 28 augustus 1961. Teruggekeerd naar Congo maakte hij de rebellie van de Simba’s mee maar werd in november 1964 bevrijd en kon veilig terug naar Tongerlo komen. Neen, geen grote vakantie want broeder Joost ging helpen bij de Bouworde voor een bouwproject in Sicilië. In 1966 vertrok broeder Joost terug naar Congo en begon met het herstel van de geplunderde missiepost van Zobia. In 1969 vroeg mgr. Mbali, bisschop van Buta, om een klooster te bouwen voor de inlandse zusters. Ook de aartsbisschop van Kisangani, mgr. Fataki, zocht broeder Joost als bouwkundige aan voor de bouw van het seminarie (1975-1980). Terug in Buta begon hij de bouw van de parochiekerk van St.-Kiwanuka (1981-82) samen met een parochiezaal, een jongensschool en een klooster voor de zusters van Berlaar. In 1983 herstelde hij met zijn medewerkers de kerk van Aketi. Broeder Joost gleed toen met een golfplaat vanop het dak naar beneden met een bekkenbreuk als gevolg. Broeder Joost was niet alleen bouwmeester maar ook bouwvakker.

Na zijn herstel in België verbleef hij in de missie van Titulé voor de bouw van het Catechetisch Centrum. Van 1988 tot 1994 vroeg mgr. Fataki van Kisangani terug om zijn diensten voor de bouw van een hospitaal en een materniteit. Ondertussen vervulde hij de rol van procurator voor de confraters missionarissen in Congo. Terug in Buta bouwde hij een atelier en een naaischool van de inlandse zusters Ba-Maria.

1991 – Br. Joost (onderaan in het midden) met alle missionarissen in Titule

Wegens hartklachten moest hij op 5 december 1996 op verlof komen naar België, maar eenmaal terug hersteld vertrok hij eind 1997 terug naar Congo. In Buta herstelde hij het platgebrande huis van de zusters van Berlaar. Later is confrater Joost terug werkzaam in Kisangani bij het herstel van de daken van de procuur en van het H. Hartcollege. Bij de Italiaanse zusters Canossianen bouwde hij aan de uitbreiding van de meisjesschool. En bij de Priesters van het H. Hart werkte hij aan de bouw van een tehuis voor verwaarloosde meisjes. Bij de Canadese missiezusters van N.D. des Anges breidde hij de materniteit uit en een opvangcentrum voor moeders. De paters Dominicanen konden rekenen op zijn bouwtalent voor 6 extra kamers voor hun studenten. Ook het Belgisch Consulaat in Kisangani wist broeder Joost aan te spreken voor de nodige aanpassingen en herstellingen. In de parochie van Sint-Gabriël in Kisangani werkte broeder Joost aan zijn laatste grote bouwproject: een ontmoetingscentrum, 3 refters, wasserij, kapel… 32 kamers… de bouwactiviteit begon te wegen zoals hijzelf schreef: “Na 53 jaar Congo en bijna 83 jaar oud ben ik teruggekomen omdat mijn gezondheid niet toeliet om met die bouwenwerken bezig te blijven”.

Br. Joost (rechts) met de jubilarissen van 2014

In april 2010 is broeder Joost terug in zijn Tongerlo en nam met grote eenvoud zijn plaats in. Stil van aard, maar constructief in de gemeenschap. Overal op post, altijd gedienstig. Hij reed geregeld nog met de fiets en kon een ongeval met lang herstel niet vermijden. Ook in Tongerlo klommen de jaren omhoog en op 92 jarige leeftijd ging hij op 7 mei 2019 naar het Woonzorgcentrum Sint-Camillus in Antwerpen.

2020 – Br. Joost (midden boven) met onze medebroeders in het WZC Sint-Camillus in Antwerpen

Ook daar was broeder Joost gekend als een vriendelijke medebroeder van Tongerlo. Lange tijd hield hij zijn ‘dagelijkse’ wandelingen in de mooie tuin. Er kon geen gelegenheid voorbij gaan of broeder Joost belde deze of gene confrater om te bedanken voor een kaartje, een wens of een gedane dienst of boodschap. Hij was bezorgd voor de confraters en zijn grote abdij van Tongerlo. Voor de Heer heeft hij met velen mee aan de Kerk gebouwd in Congo. Zijn hoge leeftijd deed hem uitzien naar de voltooiing. Christus was de hoeksteen van al zijn bouwen en ondernemen. Als de Heer het huis niet bouwt, bouwen de werkers vergeefs, was zijn gezindheid. Een ongelukkige val in januari 2024 maakte hem meer immobiel. Hij keek al maanden uit naar de ‘Grote Zomer’. Op 17 juni ontving hij reeds verzwakt de ziekenzalving. Op 19 juni 2024, kort naar middernacht is de Heer komen aankloppen en zijn dienaar en onze broeder Joost ‘wakende’ gevonden om voor altijd te verblijven in het huis van de Vader.

Met eerbied en genegenheid is broeder Joost begraven op dinsdag 25 juni 2024 bij zijn vele medebroeders op het abdijkerkhof. In de uitvaartliturgie van  26 juni 2024 hebben wij hem dankbaar toevertrouwd aan Gods eeuwige liefde in diep vertrouwen en vast geloof op de verrijzenis en het eeuwig leven.