);

De Zalige José Luis Sánchez Del Rio Een Jonge Martelaar Voor Christus

Men is nooit te jong om de hemel te verdienen!

Honderd jaar geleden werd een jonge Mexicaan één van de vele duizenden slachtoffers van de bloedige kerkvervolging die Mexico in die tijd teisterde. Zijn liefde voor Christus en zijn trouw aan de Kerk betaalde hij, na gevangenschap, foltering en terechtstelling, met zijn leven. Hij was amper 14 jaar oud. In zijn pink had hij meer geloofsmoed dan wij in ons hele lijf! Lees hier het aangrijpende verhaal of bekijk de verfilming via deze link..

cristeros (103) LR jose luis

Kerkvervolging in Mexico.

Voor dit aangrijpende verhaal keren we terug naar het Mexico van begin twintigste eeuw. Reeds een eeuw lang ging de Katholieke Kerk in dit land gebukt onder allerlei vormen van tegenwerking en vervolging. Met de nieuwe grondwet van 1917 werden de anti-kerkelijke maatregelen aangescherpt. In het artikel 130 werd de verhouding tussen Kerk en staat vastgelegd. In feite werd elke vorm van georganiseerde religie verboden. Kloosterordes werden niet langer toegestaan, kerkelijke huwelijken werden niet erkend, priesters mochten niet stemmen of gekozen worden en geen religieuze symbolen dragen (zoals het dragen van de soutane) en werd elke vorm van openbare geloofsbelijdenis buiten kerkgebouwen verboden. Tevens verloren religieuze instellingen hun rechtspersoonlijkheid en werd hen het recht op bezittingen ontzegd; kerkelijke goederen werden voortaan door de staat beheerd.

Onder de eerste presidenten na de nieuwe grondwet bleven deze bepalingen dode letter. Maar toen op 1 december 1924 de atheïst Plutarco Elías Calles als nieuwe president aan de macht kwam, laaide de haat jegens de Kerk hoog op. In mei 1926 tekende hij de ‘Wet ter Hervorming van het Strafrecht’ die vorderde tot de letterlijke uitvoering van de anti-klerikale bepalingen uit de Mexicaanse grondwet.
Het conflict escaleerde snel. Veel kerken werden gesloten, priesters gedwongen zich te registreren en het stemrecht ontnomen. Er mochten geen processies of ander religieus vertoon in het openbaar plaatsvinden en buitenlandse priesters werden het land uitgezet. Kerken werden geprofaneerd en het bezit van een kruisbeeld strafbaar gemaakt.
cristeros (111) LR calles
Deelname aan processies werd, letterlijk, een levensgevaarlijke onderneming.De overheidsacties waren zo extreem dat paus Pius XI zich genoodzaakt zag om ernaar te verwijzen in zijn encycliek Iniquis Afflictisque van 18 november 1926.
Uit protest besloot de Katholieke Kerk van Mexico, met steun van de paus, om de kerkdiensten op te schorten, het toedienen van sacramenten stop te zetten en op te roepen tot vreedzaam protest en een nationale boycot van niet-essentiële overheidsproducten.
Uiteindelijk werd een gewelddadige kerkvervolging op gang gebracht met als enig doel: Mexico vrij maken het katholieke geloof.
Terechtstelling van priester Cristóbal Magellan

Terechtstelling van priester Cristóbal Magellan

Boycotactie

Boycotactie

Aanhangers van de regering beschieten een Christusbeeld.

Aanhangers van de regering beschieten een Christusbeeld.

De Cristero-oorlog (1926-1929).

De Kerk liet zich niet onbetuigd en vele katholieke kwamen in opstand. Ze schuwden daarbij niet het gebruik van geweld en wapens. Vanaf september 1926 vonden in de staten Jalisco, Zacatecas en Michoacán de eerste gevechten plaats tussen katholieken en regeringsgetrouwen, waarbij vele doden vielen.
Op 1 januari 1927 werden de Cristero’s formeel opgericht door René Capistran Garza. Aanvankelijk bestond het Cristero-leger uit slecht bewapende en ongeoefende vechters; een los verband van groepen guerillastrijders. Maar aan idealisme ontbrak het hen niet: dagelijks woonden ze de H. Mis bij, op hun marsen zongen ze hymnen, ’s nachts baden ze de rozenkrans. Velen vielen als gemakkelijk slachtoffer, vaak in publieke terechtstellingen opdat zij hun geloof zouden verloochenen. Velen stierven met de leuze ¡Viva Cristo Rey! (Leve Christus Koning!) of ¡Viva la Virgen de Guadelupe! (Leve de Maagd van Guadelupe!) op hun lippen.
Maar naarmate de Cristiada (de strijd van de Cristero’s) zich ontwikkelde werden de opstandelingen bekwamer in hun acties. Doordat de overheid de opstand niet als ernstig beschouwde kon deze zich al snel over het hele land verspreiden. Na hun eerste successen echter wisten de opstandelingen zich aan het eind van het jaar slechts te handhaven in het westen van Mexico.

cristeros (105) LR banier
De Cristero-oorlog was bijzonder bloedig. De regeringstroepen moordden dorpen en families uit die de Cristeros ondersteunden, terwijl Cristero-rebellen aanslagen pleegden op regeringsfunctionarissen in de regio’s, op politieagenten en op atheïstische en regeringsgetrouwe leraren. In totaal kostte de oorlog aan bijna 90.000 mensen het leven. Desalniettemin verloren de Cristero’s vanwege excessen snel aan populariteit. De Amerikaanse ambassadeur Dwight Morrow nodigde beide partijen uit tot onderhandelingen en in 1929 sloten de Cristero’s vrede met president Emilio Portes Gil, nadat enkele concessies waren gedaan: de registratie van priesters werd beperkt, de regering zou de vervolging stoppen, de katholieke kerk mocht religieus onderwijs geven (maar niet in scholen) en de kerk kreeg het recht terug haar eigendommen te gebruiken (die formeel nog wel in handen van de staat bleven).
De Katholieke Kerk erkende nu de Mexicaanse regering, en verbood haar leden ertegen in opstand te komen. Op 17 juni 1929 luidden voor het eerst de kerkklokken weer in Mexico.
Cristero's werden opgehangen aan de telegraafpalen langs de spoorwegen.

Cristero’s werden opgehangen aan de telegraafpalen langs de spoorwegen.

Cristero's ontvangen de H. Communie

Cristero’s ontvangen de H. Communie

Cristero's onder de banier van de H. Maagd van Guadalupe

Cristero’s onder de banier van de H. Maagd van Guadalupe

José Luis Sánchez del Rio.

De Kerk heeft de gewelddadige acties van de Cristero’s nooit officieel gesteund of goedgekeurd. Excessen werden zelfs veroordeeld. Maar anderzijds konden de Cristero’s toch ook rekenen op de morele steun van vele bisschoppen en priesters omdat zij mee in het verzet stonden tegen de godsdienstpolitiek van de regering. En uiteraard waren er ook vele gelovigen die de opstandelingen met raad en daad bijstonden, zonder zelf aan de gevechten deel te nemen. Onder hen José Luis Sánchez del Rio.

José Luis werd geboren op 28 maart 1913 in Sahuayo de Díaz, een stadje van 5000 inwoners in de westelijke staat Michocán.
Zijn ouders waren Macario Sánchez en María del Río. Getuigen beschreven hem als een levendige jongen met een aangenaam karakter die verzot was op paardrijden.
Door zijn persoonlijkheid was hij een natuurlijk leider voor zijn leeftijdgenoten voor wie hij allerlei spelen en activiteiten organiseerde.
Hij was een goed katholiek en had een heilzame spirituele invloed op zijn vrienden omdat hij altijd leefde in de tegenwoordigheid van Jezus.
 José bij zijn Eerste Communie

José bij zijn Eerste Communie

Toen in april 1927 Anacleto González Flores (een vooraanstaand katholiek leider van het geweldloos verzet tegen de regering) werd terechtgesteld, voelde hij zich geroepen om de Cristero’s te gaan vervoegen, in het spoor van zijn twee oudere broers. Hij was toen net 14 jaar oud.

Zijn ouders (die sterk betrokken waren in de Cristero-zaak) weigerden aanvankelijk hem te laten gaan. Toen zijn moeder hem wees op zijn jonge leeftijd, antwoordde hij: “Mama, nooit was het gemakkelijker om de hemel te verdienen als nu.”

Na door verschillende leiders doorverwezen te worden wegens zijn jonge leeftijd presenteerde hij zich bij generaal Prudencio Mendoza. “Wat kan een kleine jongen komen doen in een leger?”, vroeg hij. “Ik kan goed paardrijden. Ik weet hoe ze te verzorgen, hoe wapens en sporen te reinigen. Ik kan koken en bonen bakken.” Getroffen door het sterke voornemen van José plaatste Mendoza hem onder de hoede van generaal Rubén Guízar Morfín.

Anacleto Flores

Anacleto Flores

José’s inzet en hulpvaardigheid, maar ook zijn positieve invloed op de andere jonge cristero’s en zijn religieuze ijver gingen niet onopgemerkt voorbij. Morfín stelde hem aan als zijn trompetter en standaarddrager en bij elke veldslag reed hij aan de zijde van de generaal.
Tijdens een gevecht op 6 februari 1928 toonde José grote moed door zijn paard af te staan aan generaal Morfín en diens aftocht te dekken. “Mijn generaal, hier is mijn paard. Red uzelf. Ik ben niet nodig, als ze me doden, maar u wel.” Zonder munitie gevallen werd José, samen met zijn vriend Lorenzo, gevangen genomen en opgesloten in het nabije Cotija.
Jonge Cristero zoals José.

Jonge Cristero zoals José.

Sterven voor Christus: Leve Christus Koning!

Nog dezelfde dag van zijn gevangenneming schreef hij een brief naar zijn moeder:

“Liefste Mama, tijdens de gevechten vandaag ben ik gevangen genomen. Ik denk dat ik binnenkort zal sterven, maar dat geeft niets, mama. Geef je over aan de wil van God. Ik sterf gelukkig omdat ik sterf in de gelederen van onze Heer. Wees niet verdrietig over mijn dood, dat is mijn enige zorg. Zeg aan mijn broers het voorbeeld van hun jongere broer te volgen en de wil van God te doen. Heb moed en zend me je zegen zowel als die van mijn vader. Breng voor de laatste maal mijn groeten over aan allen. En aanvaard tenslotte al de liefde van je zoon die je zo hard mist en je nog had willen zien voor zijn dood.”

De volgende dag werd José overgebracht Sahuayo, zijn geboortestad, en voorgeleid bij de burgemeester Rafael Picazo Sánchez, die tevens José’s dooppeter was. Hij probeerde tevergeefs José te overreden zijn geloof af te zweren of zich in te schrijven in het federale leger. Hij werd afgevoerd naar de Sint-Jakobskerk die dienst deed als gevangenis en paardenstal. Verbolgen om deze ontheiliging van de kerk wrong José de vechthanen van zijn dooppeter, echte prijsbeesten, de nek om. “Het huis van God is voor gebed en geen stal!”, riep hij Zonder twijfel was het lot van José en zijn vriend Lorenzo nu bezegeld.

Met alle middelen probeerde men bij José informatie lost te krijgen of hem er toe over te halen zijn geloof te verloochenen. Hij werd geslagen en gemarteld, en kreeg amper gelegenheid te slapen of te eten. “Ik sterf liever dan een verrader te zijn van Christus en mijn land.” Psychologische druk werd niet geschuwd: men liet in de vroege morgen Lorenzo ophangen terwijl José moest toekijken. Toen men het lichaam verwijderde bleek Lorenzo nog in leven. Hij wist te ontsnappen met de hulp van een bewaker, werd opnieuw cristero en omdat het leek alsof hij uit de dood was opgestaan kreeg hij de toepasselijke bijnaam Lazarus.

José bleef onverschrokken. Vanuit zijn cel kon men hem de rozenkrans horen bidden en hymnen zingen: “Naar de hemel, naar de hemel, naar de hemel wil ik gaan.”

Opgehangen Cristero's

Opgehangen Cristero’s

Een poging om het enorme losgeld van 5.000 pesos te verzamelen mislukte. José verbood zijn vader om maar een enkele cent te betalen voor zijn leven dat hij aan God gegeven had.
Op vrijdagavond 10 februari werd het executiebevel aan José voorgelezen.   Hij schreef nog een briefje aan zijn tante om er voor te zorgen dat hij nog de H. Communie zou kunnen ontvangen. In een laatste poging om José van gedacht te doen veranderen sneden de soldaten hem het vel van zijn voetzolen. Het enige antwoord dat zij kregen was: “Leve Christus koning”. Nadien werd hij gedwongen om blootsvoets over de straatstenen naar het kerkhof te marcheren. Soms hield men halt en zei men: “Als je ‘Dood aan Christus koning!’ roept, sparen we je leven.” Maar José hield vol en bij elke por van de bajonet riep hij telkens: “Leve Christus koning!”

Bij het kerkhof aangekomen nam de kapitein zijn pistool en in het bijzijn van de soldaten, enkele toeschouwers en José’s moeder, schoot hij hem een kogel door het hoofd. José viel in de put die reeds op voorhand gegraven was. Het was 10 februari om 11.30 in de avond. Hij was 14 jaar oud. Zijn laatste woorden waren “Leve Christus koning! Leve de H. Maagd van Guadalupe!”
“Wees niet bang voor hen die het lichaam doden, maar de ziel niet kunnen doden.” (Mt. 10,28)

Martelaren van het geloof.

Vele katholieken die in het vreedzaam verzet tegen de antikerkelijke regering betrokken waren en als martelaar gestorven waren werden later zalig verklaard. In 2000 werd een eerste groep van 25 heilig verklaard door paus Johannes Paulus II (feestdag op 21 mei). Het merendeel van hen waren priesters die terecht waren gesteld omdat ze toch hun ambt als priester uitgeoefend hadden (priesters die meer gevochten hadden werden niet opgenomen). In 2005 werden nogmaals 13 martelaar zalig verklaard door Paus Benedictus XVI. Onder hen de hierboven vernoemde Anacleto González Flores en José Luis Sánchez del Rio (feestdag op 20 november).

 Wassen beeld van de zalige José en relieken.

Wassen beeld van de zalige José en relieken.

De cristero-martelaren zijn een machtig voorbeeld van groot geloof. Of ze nu leek of priester waren, jong of oud, met hun bloed getuigden zij van hun liefde voor Christus en hun trouw aan de Kerk. Zij toonden het vuur dat in het hart van elke christen moet branden, de overtuiging waarvan iedere christen blijk zou moeten geven, de onverstoorbare moed die iedere christen zou moeten tonen. Waarom konden zij volbrengen, wat wij vandaag niet kunnen? Schaamte, angst, lauwheid, onverschilligheid verlammen de christenen van vandaag in het westen. Laat wij ons inspireren aan deze martelaren. Zalige José, bid voor ons!
cristeros (112) LR processie

De film.

cristeros (113) LR film
cristeros (114) LR film
cristeros (115) LR film
In 2012 werd de Cristero-opstand het onderwerp van een verfilming. De titel van de film varieert al naargelang het land: For Greater Glory of Cristiada. De gebeurtenissen rond generaal Enrique Gorostieta en zijn gezin, de priester Cristóbal Magallanes en Anacleto Gonzáles Flores, het gezin Sánchez met uiteraard José, vormen de verhaallijnen van deze film. De inzet van José, zijn verblijf bij de cristero’s, zijn gevangenneming en martelaarschap zijn aangrijpend vertolkt. Vooral in de aanloop naar de terechtstelling zijn de ‘hints’ naar de kruisweg van Jezus heel suggestief. Een film die recht naar het hart gaat!
Je kan de (Engelstalige) film bekijken op het internet via deze link.

Beelden uit de film:

cristeros (118) LR film
cristeros (119) LR film
cristeros (120) LR film