);

De Heilige Pastoor Van Ars

In de catechese van deze maand presenteren we jullie graag een geestelijk portret van de Franse heilige Jean-Marie Vianney,(1786 – 1859), beter gekend als de heilige Pastoor van Ars. Zijn feestdag is op 4 augustus, dus redenen genoeg om kennis te maken met deze heilige!
ars_15b

Een moeilijke tijd voor kerk en samenleving.

Jean-Marie Vianney groeide op in een woelige tijd die uitmondde in de Franse Revolutie (1789).

De jaren daaropvolgend werden een tijd van kerkvervolging. Kloosterlingen werden verdreven of vermoord en hun abdijen, kloosters en kerken werden gesloten en verbeurd verklaard. Priesters moesten de eed van trouw zweren aan de atheïstische republiek van Frankrijk. Deden ze dit niet, dan werden ze verbannen of terechtgesteld.

Eucharistievieringen en de bediening van de sacramenten gebeurden clandestien, vaak in de heimelijkheid van nacht.

De kleine Jean-Marie ontving zijn eerste communie tijdens een clandestiene Mis in een schuur, zonder feest! In dit klimaat groeide bij hem het verlangen om priester te worden. Aan zijn ouders zei hij: “Ik zou zielen willen winnen voor de goede God.”

ars_01

Geen hoogvlieger.

De moeilijke levensomstandigheden brachten met zich mee dat hij in zijn kinderjaren weinig of geen onderwijs kon genieten. Het was een zware handicap in zijn streven naar het priesterschap.

Wanneer hij op 19-jarige zijn eerste lessen tot het priesterschap aanvatte beloofde het een lange weg te worden. Hij bleek immers geen briljant student en had grote moeite met het leren van Latijn. Ook zijn professoren keken meewarig neer op deze povere student. Nee, dachten ze, Jean-Marie zal het nooit ver brengen!

Meerdere keren overwoog hij op te geven en terug te keren naar zijn ouders. Maar gesteund door een bevriend priester die in hem bleef geloven en die hem voortdurend bemoedigde, en gesterkt door de kracht van het gebed, bleef hij taai verder studeren.

In 1810 kondigde Napoleon algehele amnestie af en werd het rustiger in Frankrijk en omstreken. Jean-Marie kon nu rustig verder studeren aan het seminarie van Lyon. In 1815 wordt Jean-Marie Vianney tot priester gewijd.

ars_02

Een lege kerk – een heilig priester.

In 1818 werd Jean-Marie benoemd als pastoor van een zeer klein dorpje met slechts 230 inwoners: Ars. Hier zal hij ook blijven, ondanks een aantal pogingen deze kleine maar moeilijke parochie te ontvluchten. Zijn vertrek werd telkens verijdeld door de parochianen die hun pastoor niet meer wilden laten vertrekken.

Zijn aankomst in Ars gaat gepaard met een beroemde anecdote. Toen hij het dorp naderde vroeg hij aan een kleine jongen de weg naar het dorp. toen de jongen het hem had uitgelegd antwoordde de jonge pastoor: ‘Jij hebt me de weg naar Ars gewezen, ik zal jou de weg naar de hemel wijzen!’
“De weg naar hemel wijzen” kan men wel het motto noemen van de zielzorg van de pastoor van Ars. Vele jaren zou hij zich met al zijn krachten inzetten voor de hem toevertrouwde schapen. Maar dat gebeurde pas veel later! In het begin werd hij helemaal niet hartelijk onthaald in Ars. Tijdens zijn eerste mis in zijn nieuwe parochie zaten er twee mensen in de kerk: een rijke adellijke dame en haar knecht!

Jij hebt me de weg naar Ars gewezen, ik zal jou de weg naar de hemel wijzen!

Jij hebt me de weg naar Ars gewezen,
ik zal jou de weg naar de hemel wijzen!

De pastoor van Ars was bijzonder getroffen door het sociale en zedelijke verval van zijn parochianen. Allemaal het gevolg van de politiek woelige tijd die het land doormaakte.
Van op de preekstoel preekte hij daarom frequent tegen het geloof zonder daden, tegen het roddelen van mensen en de danstenten in het dorp: “Hoeveel jonge mensen zijn er helaas niet, die hun onschuld bewaard zouden hebben, als zij op bepaalde plaatsen nooit waren geweest, en die nu misschien de weg naar God niet meer terugvinden?”
De pastoor van Ars was vooral begaan met het het lot van de de jonge vrouwen. Jonge mannen uit het nabije Lyon zagen hen als een gemakkelijke prooi. Na een dansfestijn werden meisjes vaak meegelokt naar de velden en bossen in de buurt! Als het weer eens kermis was betaalde de pastoor uit eigen zak hun normale omzet en verzocht hen het dorp te verlaten. Vianney’s strijd voor een morele levenskwaliteit werd niet door iedereen in dank aangenomen. Vele parochianen dreven de spot met hem en maakten hem zwart.
Hij richtte een weeshuis op voor meisjes “La Providence” waar hij voortdurend bedelbrieven voor schreef. Hij restaureerde ook zijn parochiekerk die tot op vandaag helemaal bewaard is gebleven.

De pastoor zelf leefde armoedig en gaf zelfs zijn bed aan de armen. Hij was begaan met de arme gezinnen die hij dankzij giften van rijken kon voorzien van het noodzakelijke om te leven. Zijn preken waren direct, eenvoudig en vooral aanstekelijk: “Een andere fout die in de gezinnen en onder de arbeiders veel wordt begaan, is het ongeduld, het gemopper, het vloeken. Wel, broeders en zusters, wat schiet ge met uw ongeduld en uw gemor eigenlijk op?”
Zijn blijvende trouw en zijn inzet leverden hem na verloop van tijd bewondering en respect op. Vanwaar haalde de pastoor al zijn kracht om dit te doen? Het antwoord is Christus! De liefde voor Christus in het heilig Sacrament stond op de eerste plaats.

ars_04

Liefde voor de Eucharistie en voor Maria.

De liefde van de Pastoor van Ars voor de Eucharistie drukt hij zelf als volgt uit: “Hij is dáár”, zei hij wijzend naar het tabernakel, “Hij die ons zo liefheeft; hoe zouden wij Hem niet liefhebben? Het is niet nodig veel te spreken om goed te bidden. Men weet dat de Heer daar is in zijn heilig tabernakel, men opent zijn hart; men verblijdt zich in zijn heilige aanwezigheid. Dat is nu juist het beste gebed.”

In gebed zijn voor het tabernakel is bij Jezus zijn, iedereen individueel. Niemand kan het voor een ander doen. De Pastoor van Ars wees de mensen op hun individuele band met God. God kijkt je persoonlijk liefdevol aan.
Als we bij oudere mensen komen zie je soms een kader tegen de muur hangen met een oog in een driehoek en daaronderde tekst: ‘God ziet u, hier vloekt men niet.’ Al te vaak wordt het ons voorgehouden dat God een Big Brother is die alleen maar zou straffen. God is inderdaad rechtvaardig maar Hij kijkt in de eerste plaats individueel naar ons op een liefdevolle manier!
Een liefdesrelatie tussen u en Jezus is méér dan een gezellig samen-zijn. Terecht wees de Pastoor van Ars op de belangrijkheid dat wij Jezus’ komst in ons leven, in de H. Communie in de Eucharistie, bewust moeten ontvangen.

ars_10

“Wanneer de klok u oproept om naar het Huis van de goede God te komen,
bedenk dan dat het Jezus Christus zelf is, die u uitnodigt…
Open uw hart opdat het woord Gods er in door kan dringen,
opdat het wortel kan schieten en vruchten dragen voor het eeuwige leven…
Als ge weggaat na de mis moogt ge nooit vergeten de goede God te danken
voor de genade die Hij u heeft geschonken.”

Het enige wat hij wenste voor zijn parochianen was dat hun geest en hun hart steeds meer aan God zou toebehoren. Naast zijn grote eerbied voor het Heilig Sacrament was de Pastoor van Ars ook een toegewijde zoon van de Maagd Maria: “Hebben wij niet dezelfde vijanden als zij, hebben wij niet dezelfde hemel te veroveren? Maria houdt altijd haar ogen op ons gericht. Laten wij ons tot haar wenden, telkens als we bekoord worden, en we kunnen er zeker van zijn voor de zonde gespaard te blijven.” Zonde, kwaad en vijandschap leidt ons van God weg, dus dat moeten we ten allen tijde trachten te vermijden.

ars_05

Een vriend van Gods barmhartigheid.

Elke dag kwamen er meer en meer mensen luisteren naar de preken van deze heilige pastoor. Ze kwamen van overal, zelfs van ver buiten Ars. Ze kwamen om een woord van bemoediging en vrede van hem te ontvangen. De pastoor was misschien niet bedreven in hoge theologische studies, in ieder geval kende hij het “hart van God” waarmee hij de harten van de mensen kon beroeren. Vele pelgrims ontdekten weer het sacrament van de biecht: Gods’ vergeving en liefde. Uren bracht hij door in de biechtstoel, soms wel 16 uur! De pastoor werd verteerd van verlangen om de mensen het heil en de vrede van God te brengen.

ars_11

Gevangene van Gods Liefde

Je mag dan al een vurig priester zijn, je blijft een gewoon mens: vermoeidheid, honger, slapeloosheid en innerlijke strijd vormden de keerzijde van zijn zelfverloochening. De toestroom van mensen groeien en belegerden als het ware zijn biechtstoel.
Ondertussen ondernam de pastoor drie pogingen om Ars te ontvluchten. Hij dacht soms een ascetisch leven te moeten leiden in een kloostergemeenschap. Bovendien voelde hij zich onwaardig om pastoor te zijn en vond dat hij Gods goedheid eerder in de weg stond dan ze aan zijn parochianen te tonen.
Enkele jaren voor zijn dood ondernam hij midden in de nacht zijn laatste ontsnappingspoging. Iemand zag het echter en verwittigde anderen, men ging zelfs de klok luiden. Hij werd omringd door parochianen: hun pastoor wou Ars ontvluchten! Maar dat gaat niet door! Als een gearresteerde moest hij terug mee.
De parochianen laten hem dan even de tijd om te bekomen en daarna opnieuw de biechtstoel in vanaf één uur ’s nachts. ’s Anderendaags bekende hij: “Ik heb ’t kind uitgehangen.”

ars_12

Heilige pastoor van Ars.

Door zijn zelfverloochening omwille van Christus liet zijn gezondheid steeds meer te wensen over: hij valt regelmatig flauw, of dommelt in slaap in de biechtstoel.
Vanaf 30 juli 1859 moest hij het bed houden. De pastoor hoorde voortaan biecht en schonk vergeving vanuit zijn bed. Maar twee dagen later ontvangt hij de laatste Sacramenten. In de vroege morgen van 4 augustus 1859 sterft Jean Baptiste Marie Vianney, 73 jaar oud, als de meest beroemde pastoor van Frankrijk.

Vanaf zijn dood tot op vandaag passeert er een stroom van Godzoekers en pelgrims elke dag voorbij het opgebaarde lichaam van de heilige pastoor van Ars. Het dorpje Ars is uitgegroeid tot een belangrijk pelgrimsoord.

In 1925 verklaarde paus Pius XI de Pastoor van Ars heilig. Hij werd zo de patroonheilige van alle priesters.
In 1986 reisde paus Johannes Paulus II naar Ars waar hij de priesters aanspoorde om in het spoor van de heilige Pastoor van Ars te treden.

Op de plaats waar de paus de openluchtmis celebreerde staat er vandaag sinds enkele jaren een priesterseminarie. Meer dan 50 studenten uit verschillende landen, waaronder ook België, studeren er voor priester in een prachtig seminarie op een boogscheut van de kerk en basiliek waar de pastoor van Ars wordt vereerd.

Vandaag is Ars een ontmoetingsplaats geworden van priesters, priesterstudenten, van religieuzen en Godzoekers.

ars_14
ars_13
ars_08


“Wie de liefde heeft,
ziet de fouten van zijn broeder niet…

Wie de liefde heeft,
kan zeker zijn van de hemel…

En dat geluk wens ik u toe.”

ars_15a