Momenteel bevindt de katholieke Kerk zich in het ‘Jaar van de Priester’. Paus Benedictus XVI heeft dit themajaar geopend op 19 juni 2009 en het eindigt op 11 juni 2010. We willen daarom met jullie eens stilstaan rond het priesterschap. De Paus riep bij de opening op om na te denken over het priesterschap en de priesters. De patroonheilige van dit themajaar is de heilige Jean-Marie Vianney of beter bekend als de heilige pastoor van Ars.
Bijna alle heiligen van de Kerk worden met hun voornaam genoemd. Denk maar aan de heilige Damiaan of Sint-Teresia, maar bij de H. Jean-Marie Vianney gaat het om zijn ambt als priester.
Aan de grondslag van het priesterschap staat de roeping: God die een jonge man uitkiest om Jezus Christus als priester van zeer nabij te volgen. De roeping wekt bij hem een persoonlijk verlangen op om bij en met Christus te zijn. Priester worden doe je niet om status en aanzien te verwerven of om veel geld te verdienen. Je doet het voor Christus in dienst van de Kerk!
Soms zeggen mensen dat ze het beter zouden kunnen dan wat hun priester doet omdat ze menen welsprekender of een beter entertainer te zijn. Deze menselijke kwaliteiten hebben echter een ondergeschikte rol in dit themajaar.
Dit jaar staan we stil bij de priester als de gewijde bedienaar…als degene die door zijn priesterwijding een medewerker is van de bisschop en aan hem gehoorzaamheid heeft beloofd. Enkel omdat de priester het sacrament van de wijding heeft ontvangen, maakt hem onmisbaar in de Kerk.
De hogepriester bij uitstek is natuurlijk Jezus Christus zelf. Zijn leven is daarom hét referentiepunt voor de priester. Voor alles wil de priester zich spiegelen aan Zijn leven. De priester wil de Heer Jezus navolgen en doen zoals Hem. Wat deed Hij dan?
Jezus keerde het leven van mensen naar God toe; Hij vergaf zonden; genas mensen van hun ziekten en kwalen; Hij verkondigde het Rijk Gods aan iedereen die het wilde horen; Hij gaf aan de hongerigen brood; Hij bezocht zieken; Hij ging in eenzaamheid bidden; Hij gaf aan de Kerk de onuitputtelijke bron van de eucharistie in het Paasmysterie.
Twee sacramenten zijn dus innig verbonden met het sacrament van het priesterschap, met name het sacrament van de eucharistie en het sacrament van de Verzoening (biecht).
De priester is nodig om de eucharistie te vieren. In de volksmond hoor je soms wat oudere mensen zeggen: Zonder priester – geen mis! Inderdaad. De priester heeft krachtens zijn wijding de volmacht gekregen om de (dagelijkse) eucharistie te vieren, net zoals de Heer Jezus dat met zijn Apostelen heeft gedaan bij het Laatste Avondmaal.
Door deze instelling van Jezus met zijn Apostelen komt de Heer Jezus telkens weer aanwezig tijdens het vieren van de eucharistie. En hoe komt Hij aanwezig? Heel concreet – en verre van spectaculair is Hij aanwezig wanneer de gelovigen zich op zondag verzamelen in het kerkgebouw. Christus zelf spreekt tot ons bij het horen van de lezingen uit de heilige Schrift.
Na aanroeping van de heilige Geest (Sanctifactor of Heiligmaker) spreekt de priester (krachtens zijn wijding) de woorden uit van Christus op het Laatste Avondmaal. Hierdoor komt de Heer Jezus op sacramentele wijze aanwezig onder de eucharistische gedaanten van brood en wijn.
Wanneer de gelovigen te communie gaan zegt de priester: “Lichaam van Christus”, de gelovigen antwoorden: “Amen” als bevestiging van dit geloof. Het is de Heer Jezus Christus zelf die hier aanwezig is. Hij is daar waar de priester met zijn gelovigen de eucharistie viert. Wil je dus Jezus ontmoeten? Zoek Hem niet van achter je bureau of in een bibliotheek. Maar ga allereerst naar de eucharistieviering! De Pastoor van Ars spoorde zijn gelovigen als volgt aan: “Gaat ter Communie, mijn broeders, komt naar Jezus. Komt, om van Hem te leven, zodat u met Hem kunt leven. Het is waar dat u dit niet waardig bent, maar u hebt het nodig.”
Heel vaak hoor je mensen zeggen dat je toch gewoon rechtstreeks tot God kunt bidden om vergeving? Dat is waar, en ook belangrijk! Maar Christus heeft zich op sacramentele wijze gebonden aan de Kerk. Wanneer nu de priester de vergeving namens de Kerk over je uitspreekt in het sacrament van de biecht, dan ben jij als gelovige zeker dat de Heer aan jou zijn barmhartigheid heeft getoond.
Bidden om vergeving is belangrijk, maar je hebt niet de zekerheid dat je fouten ook werkelijk vergeven zijn!
Christus heeft nu eenmaal het dienstwerk van de vergeving toevertrouwd aan zijn apostelen, aan hun opvolgers, de bisschoppen.
De priesters, als medewerkers van de bisschop, zijn als het ware de instrumenten van Gods barmhartige liefde en rechtvaardigheid. De priester wil mensen vergeven namens Christus.
Van de gelovige wordt wel gevraagd om berouw te hebben over de tekorten en fouten en dat je het voornemen hebt om het beter te willen doen, je te bekeren. Dit sacrament geeft ook weer kracht en genade om verder te gaan op de weg van het christelijke geloof.
Hierbij mag de priester een instrument zijn op de weg van het geloof.
En wij?
