Seks voor het huwelijk: ja of nee?
Eigenlijk is dit een verkeerde vraag. Veel juister zou de vraag zijn: seks binnen of buiten het huwelijk? Seks hoort immers thuis binnen het breder kader van de seksualiteit. Want seksualiteit is méér dan seks. Het is de mens die ervaart dat hij geschapen is om lief te hebben, om zichzelf te geven, om een medemens te zijn voor iemand.

In die zin geldt seksualiteit voor alle mensen: Man en vrouw die zichzelf aan elkaar geven en vader en moeder worden van hun kinderen; alleenstaanden die zich inzetten voor hun familie, hun omgeving; religieuzen die vanuit hun geestelijk ‘huwelijk’ met God hoop geven aan de Kerk en de samenleving. Priesters worden elders in Europa aangesproken met father of père. Dit wijst erop dat ook zij een soort ‘vaderschap’ kennen: zij zijn vader in het geloof voor de hun toevertrouwde mensen.

Met seks bedoelen we dan eerdere de specifieke lichamelijke uitdrukking tussen een man en een vrouw die zich wederzijds in liefde aan elkaar geven.

Seks is persoonlijk, niet lichamelijk!

Seks veronderstelt dat man en vrouw er helemaal voor elkaar zijn. Je ontvangt elkaar zoals hij of zij is. Echte liefde begint met het aanvaarden van de ander: de ander als persoon in zijn geheel: geest, ziel, lichaam. Seks behoort daarom tot de persoon van de mens en valt niet te herleiden tot een aangelegenheid van het lichaam. Als het louter lichamelijk is dan splitsen we onszelf op in compartimenten en verliezen we de totaalvisie van de menselijke persoon. Seks uitsluitend als lichamelijk zien is je lichaam reduceren tot een gebruiksvoorwerp, een middel om de eigen verlangens te bevredigen. Seks verwordt dan tot genitaliteit.

Om tot de seksuele daad over te gaan moet je elkaar dus eerst beter leren kennen. Iemand leren kennen doe je niet op één dag of door een muisklik op een sociale netwerksite. Het is een werk van lange adem om elkaar te aanvaarden zoals hij of zij is. Wanneer mensen elkaar aanraken dan raken ze niet alleen elkaars lichaam aan, maar ook elkaars persoon. Dat weten twee verliefden al bij hun eerste kus, hun verliefdheid gaat door merg en been, hun hele wezen! Ook een seksuele daad doordringt de hele persoon, het dringt door tot in de kern van de mens. Seks kan daarom nooit voor één keer zijn. Het vraagt van nature een wederzijds engagement voor het leven.

Liefde of genot?

We leven momenteel in een maatschappij (om niet te moeten spreken van cultuur) waarin de term liefde niet centraal staat bij seks. Veeleer staat individuele en tijdelijke bevrediging op het voorplan. Dit is het resultaat van een individualistische maatschappij waarbij ieder op zoek moet gaan naar het eigen plezier en genot. De eigenliefde creëert in de mens een onverzadigd verlangen naar bevrediging: “het hier en nu willen hebben wat ik wil.” Dit egoïsme schept een voorbijgaand plezier maar geen duurzaam geluk. Nooit kunnen wachten en steeds je goesting nemen schept een slaafse drang naar méér zelfbevrediging die toch nooit voldoening zal schenken. Dit kan in extremis zelfs afglijden tot allerhande seksuele misbruiken.

Gelukkig geeft de katholieke Kerk een tegenstem aan dit plat egoïsme. In tegenstelling tot de maatschappelijke kip zonder kop waarbij de haastige zelfbevrediging van tijdelijke behoeften primeren is de Kerk een geduldige moeder. Ze vraagt van haar jongeren om te wachten met seks tot binnen in het kerkelijk huwelijk. Dit wachten schept immers een vrijheid in het hart om écht Ja te kunnen zeggen aan de liefde voor de ander. Wanneer de een er nog niet klaar voor is dan bestaat de zelfgave hierin om geduldig te wachten op de ander. In het christelijk huwelijk staat het woord LIEFDE centraal met alles wat daaraan verbonden kan worden: zelfgave, trouw, verantwoordelijkheid, vruchtbaarheid, onverbreekbaarheid,.

Nog huwen voor de Kerk?

Moet er nog getrouwd worden voor de Kerk? Dat is toch maar een formaliteit? Waarom wachten met seks tot na het kerkelijk huwelijk? Wellicht herinner je nog van de lagere school dat er zeven sacramenten zijn? Het huwelijk is er daar één van. Zie catechese DE SACRAMENTEN (Inleiding)
Jezus Christus is het huwelijksverbond bij uitstek. Hij is de vervulling van het Verbond tussen God en de mensen. Hij, als Verbond, heeft alle beproevingen geleden, maar is ook alles te boven gekomen.

Het huwelijk heeft toekomst als twee geliefden hun huwelijk uitbouwen op het fundament van Christus. In het huwelijk gaat het erom om elkaar te ontvangen. Je ontvangt je geliefde van Christus. Echte huwelijksliefde wacht dus op Christus
Wachten met seksuele betrekkingen vormt dan de uitdrukking van de gemeenschappelijke openheid voor een vruchtbaarheid die de man en de vrouw te boven gaat.
Wachten op de kerkelijke formaliteit heeft wel degelijk zin: seks buiten het huwelijk is iets proberen uit te drukken wat nog niet bestaat. Wel seksuele betrekkingen hebben maar geen huwelijk is een teken dat de totale wederzijdse overgave nog niet bestaat.

Het huwelijksverbond is een kleine weergave van het grote Verbond dat Christus met de mensheid is aangegaan. Vandaar dat het huwelijk een symbool is van Christus. Daarom is het zinvol dat de geliefden eerst Gods’ zegen ontvangen en Christus’ Lichaam nuttigen omdat het Christus is die de mensen aan elkaar geeft. Christus geef zo een zin aan de menselijke liefde.

Uiteraard is het goed dat de geliefden naar elkaar persoonlijk verlangen, zowel geestelijk als lichamelijk; maar toch is het zinvol om te wachten met de seksuele daad tot na de sluiting van het huwelijkssacrament, omdat het een huwelijk is in de Heer. Het wachten zal niet gaan zonder offers en beproevingen. Maar de geliefden mogen ook rekenen op Gods’ barmhartigheid in het sacrament van de Verzoening.

Samengevat.

De Kerk doet aan de jongeren vandaag een schijnbaar onwijs voorstel. Maar het bevat wel degelijk veel wijsheid. Seks buiten het huwelijk: neen! Voor de maatschappij is dit zinloos (= zonder zin) want zij wil alles direct hebben, hier en nu! Voor gelovigen is het ook niet gemakkelijk om te wachten in een maatschappij die de seksualiteit banaliseert.

Maar als je toch op Christus en op elkaar wacht dan zal het huwelijk standhouden, het zal duurzamer zijn en intenser. Het zal het geestelijke niveau van de liefde beschermen, want een huwelijk is zowel een geestelijk als een lichamelijk verbond.

Dankzij het samen bidden en deelnemen aan de wekelijkse zondagsmis zal het geduldig wachten beloond worden. Je zal de goede en kwade dagen van het huwelijk te boven komen, dankzij Hem.

De bijeenkomsten van de Echte Liefde Wacht-dagen bieden een geloofsverdieping aan, een gebedsmoment, een uiteenzetting over de christelijke liefde, ontmoeting en uitwisseling.

Deze jongeren willen zich engageren als gelovigen met alle aspecten van het christelijk leven inclusief het wachten met de seksuele daad tot na het kerkelijk huwelijk.

Klik hier voor hun website.