De bijdragen die hier verschijnen verhuizen na een tijdje naar een soort archief. Daar kan je dan alles netjes terug vinden. We hanteren daarbij een vijftal kapstokken om onze thema’s te ordenen. Je vindt ze hiernaast, links, in het menu.
Dit is de meest recente bijdrage
Je kan er niet omheen: waar je ook in Europa komt is er wel een straat die de naam draagt van patersstraat of kloosterstraat, kerkstraat, zwarte zustersstraat, etc… Van Antwerpen tot Praag; van Wenen tot Lissabon en ver daarbuiten zal je het tegenkomen.
Jullie weten dan meteen dat dit verwijst naar een gebouw dat in die straat te vinden is of er vroeger stond. Als je door zo’n straat wandelt en het kloostergebouw staat er, begin je dan ook niet na te denken? Of loop je er gewoon doorheen zonder er even bij stil te staan?
Zij legden zich ernstig toe op de leer der Apostelen,
bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven
en ijverig in het breken van het brood en in het gebed.” (Hand.2, 42)
Religieuzen hebben zo bijgedragen en dragen nog altijd zo hun steentje bij aan de samenleving. Deze religieuzen hebben zich steeds vol toewijding ingezet voor ‘hun’ school, ‘ hun’ ziekenhuis, ‘hun’ mensen…en dat allemaal om Jezus Christus te dienen.
Vroeger meer dan nu, waren de kloosters zeer verscheiden wat betreft hun werk; maar ondanks die verscheidenheid leven ze volgens de éne roepstem van God om de arme, zuivere en gehoorzame Jezus te volgen.
“Hij nam Petrus, Johannes en Jakobus
met zich mee en besteeg de berg Thabor
om er te bidden.
Terwijl Hij in gebed was,
veranderde zijn gelaat van aanblik en werden zijn kleren verblindend wit.
En zie, twee mannen waren met Hem in gesprek; het waren Mozes en Elia
die in heerlijkheid verschenen waren…
Petrus en zijn metgezellen waren
intussen door slaap overmand.
Klaarwakker geworden zagen zij zijn heerlijkheid en de twee mannen die bij Hem stonden.
Toen dezen van Hem heen wilden gaan, zei Petrus tot Jezus:
‘Meester het is goed dat wij hier zijn.
Laten we drie tenten bouwen.”
(Lc.9,28-33a)
Kloosterlingen trachten door hun levenswandel het leven van Jezus na te volgen. De meeste mensen begrijpen de keuze voor het kloosterleven maar heel moeilijk. Het zou helpen als zij het verband met Jezus zouden leggen. Als je een kloosterling ontmoet zou je meteen aan Jezus kunnen denken! In de zin van: Kijk, die probeert met heel zijn leven in de voetstappen van Jezus te treden!
“Terwijl Petrus zo sprak kwam er een wolk die hen overschaduwde. Uit de wolk klonk een stem die sprak: ‘Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.’ Terwijl de stem weerklonk, bevonden zij dat Jezus alleen was. Zij zwegen er over en verhaalden in die tijd aan niemand iets van wat zij gezien hadden.” (Lc.9,34-36)
De leerlingen worden uitgenodigd op te zien naar Jezus, net zoals wij allemaal. Kijken naar Jezus brengt zwijgen met zich mee.
Begrijp je nu waarom het stil is in een klooster? De religieuzen kijken verwonderd naar Jezus! Met zwijgen kan het innerlijk verlangen naar Jezus dat op onze Taborberg ontstond groeien. Met je hart naar Jezus kijken brengt genietende verstilling in ons leven, het brengt ook uiterlijk zwijgen met zich mee en dat is dus geen vorm van ongeluk, maar van puur geluk! Geen zwevende verliefdheid, maar een gelukkige “mainstream” van goddelijk geluk.
Echte liefde heeft niet veel woorden nodig…
Kloosterlingen zijn over het algemeen eenvoudige mensen, die samen luisteren naar Gods’Woord, Samen gehoor geven (gehoorzaamheid) en luisteren naar de overste die het beste met zijn kloosterlingen voor heeft!
Met heel hun leven staan kloosterlingen ten dienste van de Kerk, van hun omgeving, van de mens die erom vraagt…als je er meer over wilt weten bel gerust eens aan de kloosterbel…heb dan geduld…en je zal geholpen worden
