Met de laatste catechese van dit jaar sluiten we ook het jaar van het geloof af en onze reeks over de 12 artikelen van onze geloofsbelijdenis. De laatste geloofswerkelijkheid waarin we ons geloof belijden is dat van het eeuwig leven. We noemen het ook ‘het leven bij God’, ‘het leven na de dood’, ‘het eeuwig geluk’. Wat zegt nu ons geloof over deze realiteit die ons te wachten staat als wij dit leven en deze aarde verlaten?
Eeuwig leven is eigenlijk het doel van ons aardse leven. Wij zijn geschapen om God te eren, te beminnen en te dienen als zijn kinderen, als leden van zijn koninkrijk, in zijn enige Katholieke Kerk. Daarom kunnen wij ‘eeuwig leven’ zeer eenvoudig samenvatten in een zin:
Eeuwig leven is leven en liefde in overvloed met God voor alle eeuwigheid in de gemeenschap van de heiligen.
In het eeuwig leven zullen wij opnieuw als in het Paradijs zijn, d.w.z. de toestand waarin de mens oorspronkelijk door God werd geschapen. We zullen God mogen aanschouwen van aangezicht tot aangezicht, zoals vrienden met elkaar omgaan.
We zullen deelgenoot worden gemaakt aan Gods onvergankelijkheid, de onsterfelijkheid. Onze ziel zal weer verenigd zijn met een verheerlijkt lichaam. Elk lijden, elke aftakeling zal ons vreemd zijn en eeuwig geluk zal ons deel zijn. Kortom: het leven bij God wordt onze grootste zaligheid.
Christus is in de wereld gekomen om de band tussen God en de mensen te herstellen na de zondeval. Door ons Katholiek geloof, door de Katholieke Kerk, de sacramenten en andere gelegenheden om de genade van God te ontvangen, komen wij dichterbij God in een liefdesrelatie die uitstraalt naar anderen. Hopelijk gaan wij naar de Hemel, maar dat is niet het enige. Wij moeten ‘open’ zijn om de blijde boodschap van ons Katholiek geloof te verkondigen en zo vele anderen naar de hemel te brengen. God wil ons gebruiken als zijn instrumenten van de liefde in deze wereld om vele broeders en zusters te redden door de verlossingswerk van Christus.
Zo, wat wij doen met ons leven hier op aarde is zeer belangrijk, net zoals de keuzes die wij maken. Uiteindelijk ziet God ons graag en is barmhartig. Hij wil ons redden van de zonde en ons zijn vergiffenis schenken, vooral door het sacrament van de verzoening.
Wij kunnen niet voorstellen hoe schitterend eeuwig leven zal zijn. Het is iets boven onze verbeeldingskracht. In de hemel wij zullen volmaakt en echt blij zijn met God die ons in de eeuwigheid zal beminnen.
In de hemel zijn geen automatische deuren. En het eeuwig leven is geen automatische beloning. Elke mens zal voor Christus’ rechterstoel worden gesteld en over hem zal een oordeel uitsproken worden.
Dit oordeel brengt een scheiding teweeg onder mensen en bepaalt onze uiteindelijke toekomst: hemel, vagevuur of hel.
De hemel is wat we hierboven reeds beschreven hebben: de gemeenschap van leven met de allerheiligste Drie-eenheid, met de Maagd Maria en alle engelen en heiligen.
Niet allen zullen meteen toegang krijgen tot het hemels geluk. Hoewel hun eeuwig heil wel verzekerd is, zal het voor sommigen het nodig zijn een extra tijd van loutering te ondergaan. De kerk noemt deze loutering het vagevuur.
Wanneer zij door deze loutering de noodzakelijke heiligheid hebben verkregen, kunnen zij de vreugde van de hemel binnengaan.
En wat kunnen wij zeggen over ‘Amen’ op het einde van het Credo ? ‘Amen’ wilt zeggen dat wij geloven in wat wij hebben belijden in het Credo. Wij hebben onze zegel of handtekening op het Credo geschreven. Wij ‘geloven’ in de ene God die voor ons mensgeworden, gestorven en verrezen is en aan de rechterhand van God de Vader zit. Wij geloven dat hij een gemeenschap, de Katholieke Kerk, heeft gesticht, en in ons lichamelijk verrijzenis, in het laatste oordeel, en ‘het eeuwig leven’. Laat ons het Credo onderhouden met veel liefde en mag het ons helpen op weg naar het eeuwig leven. Amen.
