De naam Norma McCorvey zegt ons wellicht niet veel. Nochthans is het een vrouw die geschiedenis heeft geschreven in de Verenigde Staten.
Het begon in 1970. Norma was toen 21 jaar, alleenstaand, leefde als hippie in een park in Dallas en 2,5 maand zwanger. Samen met 2 advocates begon ze een rechtszaak om op legale wijze haar zwangerschap te kunnen beëindigen.
Na 3 jaar procederen werd een historische beslissing genomen door het Hooggerechtshof in Amerika; abortus werd gelegaliseerd. De wet die dit regelde in 1973 heet ‘Roe versus Wade’. Roe was de juridische schuilnaam voor Norma McCorvey en Wade de naam van de officier van justitie. Vanaf dat moment was Norma het icoon van de vrouwenbeweging en een nationale bekendheid.
In 1995 kreeg de abortuskliniek opmerkelijke buren. ‘Operation Rescue’, een militante pro-life organisatie betrok het pand pal naast de abortuskliniek. Op felle wijze spraken de pro-lifers de vrouwen aan, die abortuskliniek in wilden gaan. Confrontaties bleven niet uit maar Norma raakte na verloop van tijd toch met de anti-abortusactivisten in gesprek. Enkele maande later werd ze christen en ging ze heel anders tegen zwangerschapsafbreking aankijken.Haar vroegere vijanden werden nu haar vrienden. Van een symbool voor de pro-abortusbeweging werd ze nu de held van de anti-abortusbeweging.
In nieuwsuitzendingen van augustus 1995 werd de ommekeer van ‘Roe’ als opmerkelijk nieuwsfeit gebracht.
Norma voert vanaf dat moment een andere strijd. Ze probeert nu de wet die haar naam draagt ‘Roe versus Wade’ terug te draaien.
Dat doet ze samen met enkele advocaten en een groot aantal vrouwen van de organisatie ‘Operation Outcry’. Zij vertellen over de traumatische gevolgen die abortus voor hen had.
Met de benoeming van een aantal nieuwe opperrechters in het Hooggerechtshof is het niet denkbeeldig dat ‘Roe versus Wade’ in de toekomst verdwijnt.
Toch worstelt Norma ook met haar verleden. Sinds 1973 zijn er meer dan 40 miljoen abortussen gepleegd. “Ik ben vergeven maar het doet nog steeds pijn…ik dacht goed bezig te zijn maar ik zat fout.”
