Nadenken over je roeping houdt het risico in dat je opgesloten raakt in je eigen gedachtenwereld. Het is dus even noodzakelijk om de eindeloze cirkel van je eigen redeneringen te doorbreken.

Hoe? Door er met iemand over te praten. Door aan een vertrouwensfiguur voor te leggen wat je in het voorgaande overwogen en neergeschreven hebt en dat met hem of haar te bespreken. Niet één keer, maar – met tussenpozen – meermaals.

Het is niet zo eenvoudig om een geschikt iemand te vinden. Het moet iemand zijn waarmee je onbevangen je roeping kan bespreken en die er ook over kan meepraten. Iemand die je in vertrouwen kan nemen en een ‘geheim’ kan bewaren. De baas van je favoriete kroeg is dus wellicht niet meteen het beste aanspreekpunt.

Mocht je het verlangen dan kan je via e-mail of via een echt gesprek met de novicemeester van de abdij over je roeping spreken.