Geholpen door zijn compagnon ging Norbertus na zijn bekering naar Xanten. Hij besluit zich te vestigen in de stad van zijn jeugd en trekt zich volledig terug van het drukke en hectische leven dat hij tot dan toe had geleid aan het Hof.
In de stilte van zijn oude kapittelkerk zoekt hij vrede en bekering, maar hij beseft al snel dat hij niet alleen zijn doel zal kunnen vinden of nastreven.

Uiteindelijk wordt Abt Konon van Siegburg zijn geestelijke leidsman. Hij begint nu een jaar lang met ernst en ijver zijn geestelijke taken in Xanten te vervullen en bezoekt daarbij regelmatig de Abdij van Siegburg.

Al biddend en werkend groeit bij Norbertus een verlangen om God onverdeeld te gaan dienen als priester. Hij wordt nu zelfs zo vervuld van ijver en vuur dat hij de schade van de afgelopen jaren zo snel mogelijk wil inhalen. Daartoe wil hij zelfs na zijn diakenwijding ook direct de priesterwijding ontvangen, want er is immers voor hem geen tijd meer te verliezen!