Binnen de kortste keren werd hij aan het keizerlijke hof van zijn neef Hendrik V geroepen waar hij een benoeming kreeg als “hofkapelaan”.

Ook hier schitterde Norbertus en zijn “religieuze plichten” speelden nauwelijks nog en rol in zijn leven. Hij ging helemaal op in het politieke leven met grote festijnen en wilde jachtpartijen.

Hij was ieders beste vriend en geen enkele gezelschap of feest was compleet zonder Norbertus. Hij slaat zelfs de zeer hoge benoeming als bisschop van Kamerijk af, omdat hij heel goed weet dat hij nog niet bereid is om zo veel verantwoordelijkheid te willen dragen ten koste van zijn huidige vertier en plezier.