Zijn eerste benoeming als jongeling was aan het weelderig en werelds hof van Frederik van Karinthië, de Prins-bisschop van Keulen. Hier vergat hij geenszins zijn vrome opvoeding, maar boven alles ontpopte hij zich als een echte levensgenieter.

Als jongere zoon uit een edel geslacht zou hij echter niet direct iets erven. Daarom wilde zijn familie graag dat hij een kerkelijke benoeming zou kunnen krijgen met macht, aanzien en invloed.

Daartoe werd hij al jong aangesteld als subdiaken en in de clericale stand opgenomen.

Praktisch gezien veranderde er bijna niets voor Norbertus. Hij was nog steeds vrij om eventueel te kunnen trouwen en hij was zeker niet van plan om nu zijn levensstijl te veranderen.

het Leeuwenhof te Keulen