Spoedig wilden ook vele vrouwen het hetzelfde ideaal volgen, en zo werd de Eerbiedwaardige Gravin Ricwera van Clastres de eerste van vele geestelijke dochters van Norbertus.

Er kwamen ook volgelingen die in de wereld bleven, maar een geestelijk band hadden met Norbertus en zijn leerlingen (o.a. Graaf Theobald van Champagne).

Het duurde ook niet lang voordat er vele stichtingen kwamen (of abdijen die zich aansloten) o.a. in Floreffe, Viviers, Cuissy, Laon, Grimbergen, Antwerpen, Tongerlo (in 1130), Averbode enz.

Stichting van de abdij van Tongerlo in 1130

Soms sloten invloedrijke heren en hun hele families zich aan om een abdij te stichten, zoals bij de Graven van Kappenberg en de gelijknamige abdij. Ondertussen deed Norbertus alles wat hij kon om in woord en daad de mensen in noordelijk Europa weer tot de vreugde van Christus en Zijn Kerk te brengen.

Hiertoe had hij een sterke bondgenoot gevonden in zijn tijdgenoot Bernardus van Clairvaux (de grote medestichter van de Cisterciënzers).

Omdat de aantallen explosief toenamen in Prémontré zelf, werd nu een echte abdij gebouwd met de abdijkerk op een plaats waar Norbertus in een visioen een kruis op de grond had gezien, met een stralende Christus en pelgrims uit vele windstreken.

Op 4 mei werd deze plechtig ingezegend in 1122.